Bezoek in Cambodja; land van de glimlach...

9 april 2013 - Ban Lung, Cambodja

Hoi trouwe lezers!

De verhalen laten steeds langer op zich wachten, maar dan betekent zeker niet dat we niks meemaken! Integendeel! Wederom hebben we geen tijd gevonden in de afgelopen 3 weken om onze avonturen op papier te zetten, dus nu weer in de bus opweg naar Ratini Kiri, Oost Cambodja, hebben we de laptop erbij gepakt om de fantastische weken met Richard en Willy, de ouders van Nicole te verslaan. Maar laten we beginnen waar we gebleven waren, precies 3 weken geleden maandag 18 maart in Nha Trang, Vietnam, nog steeds vergezeld door Myrna. We zullen maar zeggen, ga er maar voor zitten, het wordt een lang verslag…

Na een heerlijk dagje relaxen op het strand gingen we vandaag een heerlijk dagje relaxen op een boot en langs drie eilanden; beetje snorkelen, zwemmen en zonnen. Na de lunch werden we vermaakt met karaoake, de dag vloog voorbij. Dus volledig uitgerust zetten wij voet aan wal om nog even langs een pagoda en een 25 meter hoge witte boedha te gaan. Echt spierwit, heel mooi! Daarna een happie eten en ons klaar maken voor een feestje, want daar scheen Nha Trang om bekend te staan en dat hebben we geweten. Super gezellig en zonder ons bed te zien rolden we de volgende dag om 7 uur de bus in. Gelukkig weer een slaapbus richting Mui Ne, wederom een strandplaatsje, iets relaxter en met prachtige zandduinen. Dus die gingen we woensdag met een jeep met zonsopgang bekijken. Helaas waren we net iets te laat voor de zonsopgang, was het ook wel een beetje bewolkt en bleken de witte duinen nou niet bepaald wit te zijn ;) Daarnaast werden we ook nog eens van ons sokken gereden door 10-tallen quads dus maar snel door naar de rode zandduinen; stuk rustiger en leuker! Sleetje gehuurd en gaan met de banaan! Daarna weer hup in de jeep, naar een vissersdorpje, waar 100-en bootjes lagen en mensen vissen en schelpen aan het schoonmaken waren. Je wist niet waar je moest kijken zoveel bedrijvigheid en kleuren! Maar we moesten weer door naar Fairy Stream. Een stroompje waar je doorheen kan lopen langs rode en witte zandstenen rotsen, heel mooi! En zo kwam de zandduin tour tot z’n einde en moesten we afscheid nemen van Myrna, die al verder ging naar Ho Chi Minh City. Wij hebben vervolgens een scooter hebben gehuurd om de omgeving van Mui Ne nog even zelf te ontdekken, nogmaals langs het vissersdorpje en zo kwamen we ook toevallig weer uit bij de rode zandduinen. Dus nog even erop nu de zon de duinen écht rood kleurden, maar ook bloedheet maakte! Dus met verbranden voetzolen en een oververhit hoofd gingen we alweer snel terug om een lekker ijsje te eten en uit te kunnen waaien op de scooter! Daarna afkoelen in de zee en ’s avonds heerlijk verse vis gegeten. We konden zo uit een aquarium aanwijzen welke we wilden! En als voorafje gebakken oesters. Nog nooit eerder gegeten en na zoveel wisselende verhalen te horen moesten we het zelf toch eens proberen: lekker!

De volgende dag hebben we ’s ochtends nog even rondgescooterd en toen was het alweer tijd om te bus te pakken, dit keer met bestemming Ho Chi Minh City (HCMC). Waar we ’s avonds aankwamen, zo naar een guesthouse werden geloodst, happie gegeten en ons bed indoken want de volgende dag moetsen we fris en fruitig zijn voor de komst van Richard en Willy!

Donderdag goed op tijd stonden wij op HCMC vliegveld, helaas had het vliegtuig wat vertraging maar uiteindelijk kwamen ze! Heel gek om ze weer te zien, lijk bleek, maar zeker ook heel leuk! Dus zo gingen we met z’n vieren met de bus richting het centrum, even opfrissen, biertje pakken en de stad verkennen. Langs de Notre Dame kerk, Paleis der Hereniging, Postkantoor, langs de rivier om uiteindelijk neer te ploffen bij een restaurantje om te dineren. De eerste middag was al geslaagd en vroeg doken we ons bedje in.

Want de volgende dag stond het eerste tripje al gepland. Vroeg uit de veren, de bus in op weg naar Cao Dai Tempel. Een tempel waar ze een mix van Christendom, Boedisme, Islam en Hindoeisme volgen en waar wij een ceremonie hebben meegemaakt. Allemaal mensen in witte gewaden die bidden. Leuk om te zien, maar verder niet héél boeiend. Hierna gingen we echter wel naar iets héél boeiends: de Chi Chu Tunnels; 200 km aan hele smalle tunnels waar Vietnamezen in de Vietnam oorlog hebben gewoond om voor de Amerikanen te verstoppen. De tunnels en de ingangen waren echt heel goed verstopt en het was bizar om te zien hoe ze daar leefden. Bovendien hadden ze rondom de tunnels allemaal boobytraps geplaatst en die waren echt te gruwelijk voor woorden; daar wil je echt niet invallen! Wij zijn ook nog even de tunnels ingeweest, gelukkig konden wij er na 80 meter weer uit en veilig terug naar HCMC, shoppen, eten en naar bed.

Want de volgende dag, zondag, was het wederom vroeg opstaan. Op naar de Mekong Delta, ook wel de rijstschuur van Vietnam genoemd. Door het vele water wat hier heel het jaar komt, kan er 4 keer per jaar rijst geoogst worden. Met een boot hebben wij door de vele rivieren en kanalen gevaren en met de vele stops tussendoor hebben wij een goed beeld gekregen hoe ze daar leefden. Bovendien zagen we hier een compleet ander gezicht van Vietnam. Behalve in Sapa vonden wij Vietnam behoorlijk toeristisch ingesteld, lachen doe je wel naar toeristen, maar alleen als er geld te halen valt. Niet dat we per se onvriendelijke Vietnamezen tegen gekomen zijn, maar het hartelijke van Indonesië en Sapa misten we wel. Maar in de Mekong Delta, terwijl daar toch ook 100-en toeristen per dag langs komen, bleven de mensen maar lachen en zwaaien, waren de kinderen dolenthousiast om je te zien en nog blijer als je terugzwaaide! Eecht heerlijk om zo rond te varen en de bedrijvigheid te zien, echt alles doen ze in het water: toileteren, wassen, tandenpoetsen, alles door elkaar… eigenlijk was dit het leukste van de Mekong Delta, maar met de stops leerde je ook een hoop over hun leven. Zo stopten we op een fruitplantage waar we ‘verblijd’ werden met volksmuziek (niet ons smaak), zijn we naar een kokossnoepjes fabriek geweest (wel ons smaak), naar een pagoda met 3 enorme witte boedha’s, langs een schooltje, over een marktje waar de vissen lagen te krioelen, de kippen rondvlogen en de kikkers voor je langs sprongen. Verder zijn we ook over de drijvende markt geweest: honderden bootjes die hun product proberen te verkopen, zo stopten wij bij een ananasboot waar Richard een van de 100-en heerlijke ananassen heeft gekocht. Daarna naar een rijstnoodles fabriek en als overnachting sliepen we in een homestay. Dit bleek meer een bungalow park, heel mooi aangelegd langs en in het water, maarja, waar water is, zitten ratten… Vooral Manon was daar alles behalve gecharmeerd van dus na een heerlijke loempia maaltijd bereid door onszelf met behulp van de gastvrouw, de nodige shotjes ‘happy water’ en wat biertjes, heeft Manon bijna geen oog dicht gedaan en ging de wekker alweer vroeg… Om met zonsopgang door het dorpje te lopen, waar alle kinderen naar school gingen, de markt al volop bezig was en er werkelijk overal bedrijvigheid was; en dat om 6 uur ’s ochtends! Maandag aan het eind van de dag verlieten we ons bootje en stapten we in de bus richting Chau Doc National Parc, waar we wederom in een bootje stapten en ons een weg baanden door het dikke kroos en vogeltjes gingen spotten; en verder gewoon een leuk boottochtje door de magroven.

Dinsdag ochtend pakten we wederom een boot, en dit keer richting Cambodja. Nogmaals een prachtig ritje door smalle riviertjes, met nog enkele stops bij een viskwekerij; onder alle huizen die daar drijven zit een kooi gebouwd waar 1000-en vissen zitten (120.000 vissen bij degene die wij bezochten) en nog langs een moslimfamilie waar we konden zien hoe ze weefden en wat verder gewoon een verkleedpartijtje was (zie foto’s).

En zo kwamen we in Cambodja, het land van de glimlach zoals wij het graag noemen. De mensen zijn hier zo mogelijk nog vrolijker en vriendelijker dan in de Mekong Delta in Vietnam. Overal zie je hier kinderen. De gemiddelde leeftijd van Cambodja is ook 25 jaar. Dit komt door een burgeroorlog die van 1975 tot 1980 plaats vond; de Communisten, de Rode Kmer, namen het land over, mensen werden uit de steden verdreven en 2 miljoen mensen werden vermoord of kwamen om door honger. Alle geleerden werden vermoord, zo waren er na 1980 in heel Cambodja nog maar 18 artsen die het hadden weten te overleven! En degene die het hadden weten te overleven probeerden te vluchten naar het buitenland, bang voor herhaling… Overal zie je nog de sporen van dit verschrikkelijke drama, Killing Fields, miljoenen landmijnen, velen landmijnslachtoffers, maar vooral zie je vreugde bij de Cambodjanen. Na jaren van armoede en honger zie je het land nu opbloeien; overal worden huizen gebouwd, wegen worden geasfalteerd en de toeristenindustrie bloeit ook op. Maar nu vooral is Cambodja nog onontdekt en authentiek; geweldig!

Aangekomen in de hoofdstad van Cambodja, Phnom Phen, ooit helemaal verlaten, maar nu een bruisende stad, gingen wij naar de Russische markt shoppen en daarna wat rondlopen om vervolgens op de boulevard een happie te eten.

Woensdag zijn we met de tuktuk naar het Genocide Museum geweest. Een schoolgebouw wat in het Rode Kmer tijdperk werd gebruikt als gevangenis (een school is namelijk niet meer nodig, leren is namelijk overbodig; het enige wat ze nodig hebben is rijst en dus boeren) waar je de cellen en martelkamers kon zien. Echt walgelijk wat die mensen werd aangedaan en dat alleen omdat ze geleerd waren of te veel wisten… Minstens zo indrukwekkend als Auswitch en ook hier alles gedocumenteerd met foto’s wat je kippenvel geeft. Eenmaal zo lang gemarteld gaven de meesten een valse bekentenis af en werden ze gedood op de Killing Fields; zo’n 14 km buiten de stad. 10.000-en hebben hier het leven gelaten en om kogels te besparen om te meest onmenselijke manieren. Vele massagraven zijn opgegraven, maar nog heel veel liggen er half begraven. Overal waar je loopt zie je stukken kleding en botten door de grond steken, heel bizar… we werden er stil van.

Maar gelukkig heeft de stad ook veel leuk te bieden hoor! Zo zijn we daarna naar Central Market geweest om wederom te shoppen! Daarna naar Royal Palace en vervolgens heerlijk dineren op de gezellige boulevard.

De volgende dag werd het wel eens tijd om te gaan ontspannen; dus pakten we de bus naar Sihanoukville aan het strand! Met een hele mooie rit kwamen we daar 5 uurtjes later aan, lekker lunchen, zwemmen en zonnen: dit is nou vakantie!

Maar stilzitten kunnen we niet lang, dus de dag erna gingen we met een boottochtje mee, langs 3 eilanden. Lekker snorkelen, zonnen, zwemmen, barbecueën; heel relaxed! En vervolgens de dag weer afsluiten met een biertje op het strand en een heerlijke seafoodbbq!

Zaterdag gingen we wederom met de boot (we krijgen geen genoeg van die boot ;)) naar Ream National Parc, om daar vogeltjes te spotten, te relaxen op een parelwit strand, te wandelen door de jungle en een vissersdorpje te bezoeken. Wederom weer een relaxed dagje en lekker rozig door de zon rolden wij de nachtbus is; op naar Siem Reap!

Siem Reap, de stad bekend om Angkor Wat: een stad waar ooit 1 miljoen mensen hebben geleefd met enorm veel  immense tempelcomplexen welke honderden jaren overwoekerd is geweest door jungle en in vegetelheid is geraakt tot het rond 1920 weer werd ontdekt. De houten hutjes waar die miljoen mensen en de koningen ooit hebben gewoond zijn natuurlijk verdwenen, maar de tempels staan min of meer nog overeind. Nu zijn ze al bijna 100 jaar bezig met restauratie werk, maar wat ons vooral boeide waren de tempels die nog maar half overeind stonden, de vele stukken steen die samen een tempel zouden vormen en de bomen die jaren lang hun gang hebben kunnen gaan en die rond en door de tempels zijn gegroeid, zo indrukwekkend! Zo vonden wij dé Angkor Wat (het grootste tempelcomplex binnen Angkor Wat de stad) niet zo interresant. Deze is nooit overwoekerd geweest door de jungle en dus verreweg het best gebleven, bovendien ook nog eens gerestaureerd dus er bleef weinig aan je verbeelding over. Daarnaast gingen we daarheen om een ‘prachtige zonsopgang’ te beleven, maar helaas was het bewolkt… hoe we hier 3 dagen zouden rondlopen tussen al die tempels en het nog leuk zouden vinden was voor mij dan ook een raadsel, maar gelukkig bleek de rest een stuk interresanter. Echt heel mooi! Bovendien hebben we na nóg een mislukte zonsondergang bij Angkor Wat, uiteindelijk een mooie zonsopgang gezien; gelukkig!

Tussen de drie dagen door zijn we ook nog een dagje wezen fietsen over het platteland, tussen de (droogstaande)rijstvelden, typisch Cambodjaanse hutjes (staan op 3 meter hoge palen omdat het water in het regenseizoen meters hoger komt; er valt in 3 maanden tijd 2 keer zoveel regen als in Nederland in een heel jaar), zwaaiende mensen, vrolijke schreeuwende kindjes, langs eendenboederijen, schooltje, marktje, pagoda. Je komt mensen tegen met z’n 5-en op de scooter, of een varken achterop gebonden, of 3 kleine kindjes op een veel te grote fiets; echt de raarste tafeleren; geweldig!

Na deze dagen Angkor Wat besloten we nog naar Battambang te gaan. Met een slowboat over het Tonle Sap meer, door een riviertje, wederom door de achtertuinen van mensen en wederom geweldig leuk om allemaal te zien. Het water stond echt heel laag, midden op het meer stond je tot je knieën in het water! En zo kwamen we na 6 uur varen ook vast te zitten… dus werden we achterin een pick-up truk gegooid en hobbelden we door de jungle over een zandweggetje met enorme kuilen. Helemaal onder het stof en gebroken kropen we er 2 uur later uit, op naar een welverdiende lunch. Battambang had verder niet veel te bieden, dus een beetje rondlopen en de volgende dag eindelijk eens uitslapen (!) om daarna even over de markt te lopen en toen de tuktuk te pakken naar de bamboetrein. Ooit volop in gebruik, nu 100 jaar later alleen nog maar voor toeristen in gebruik geloof ik. Het spoor ligt er echt alles behalve recht bij en tussen elke rails wisseling zit minstens een centimeter verschil wat enorme klappen gaf. Maar wat leuk om met zo’n karretje behoorlijk snel over het spoor te sjeezen! En toen kwam er een tegenligger aan… in de remmen! Hup, het karretje eraf, wieltjes eronder uit en we kunnen weer gaan! Echt leuk!

Daarna gingen we met de tuktuk over het platteland, op weg naar de Killing Cave. Eigenlijk hetzelfe verschrikkelijke verhaal als de Killing Fields. Honderden mensen zijn hier vermoord door ze van een klif te gooien in de grot en vervolgens dynamiet erachteraan te gooien… Walgelijk!

Teruglopend van deze grot bij schemering, zagen we miljoenen vleermuizen een grot verlaten. Bij navraag bleken dit er 14 miljoen te zijn die elke dag uit hun grot vliegen om te gaan eten. Een bizar gezicht! Dus zo werd ons tripje naar Battambang toch geslaagd!

De volgende dag gingen we weer terug, dit keer met de bus, iets comfortabeler, naar Siem Reap. Weer naar de hitte (minstens 40 graden) dus ploften we neer bij het zwembad om daar af te koelen. En daarna voor de laatste keer met z’n vieren te dineren; een heuze Kmer barbecue. Leek een beetje op een combie van fonduen met bouillon en gourmetten; heel lekker en leuk!

En toen was het 7 april… de dag dat Richard en Willy het vliegtuig weer pakten terug naar Nederland, maar belangrijker nog: Manons verjaardag!! Natuurlijk geweldig gezongen en cadeautjes gegeven, maar toch blijft het raar zo aan de andere kant van de wereld. De heerlijke massage, creme brulee, appeltaart met vanilleijs en berichtjes van het thuisfront maakten het toch nog een beetje een verjaardag, maar het feestje komt thuis nog! Maar het is ook heel raar om zo in Siem Reap te zitten opeens zonder Richard en Willy…

Verder die laatste dag nog een boottochtje gedaan op het Tonle Sap meer, door een drijvend dorpje, maar dit bleek erg toeristisch te zijn… Wat wel grappig was, is dat we dezelfde route hadden als 4 dagen eerder, maar dat we nu echt om de 100 meter vast zaten! Het wordt echt hard nodig dat het gaat regenen (na de regentijd staat het water 10 meter hoger!) en dat hebben we geweten… nog maar net Richard en Willy uitgezwaaid en het begint te onweren.. En nu, nu wij dus aan het hobbelen zijn naar het verre oosten van Cambodja, komt het met bakken uit de hemel. Het is inmiddels ook een stuk groener geworden, veel minder bewoning en de asfaltwegen hebben plaats gemaakt voor gatenwegen; welkom in het ongerepte Ratanakiri!

En daar zitten wij dus de komende dagen; de temperatuur is hier een stuk aangenamer en we zijn van plan om een jungletocht te gaan doen. Of dat gaat lukken en hoe dat gaat worden, dat lees je de volgende keer ;)

Liefs,

Manon en Nicole

P.s. We hebben ontzettend genoten van de tijd met Richard en Willy, maar aan elk feestje komt een eind… Die van hun was 7 April, en die van ons is inmiddels ook gepland; Op 29 Mei zullen we om 7.00 onze voetjes weer op Nederlandse bodem plaatsen. Maar tot die tijd hebben we eerst nog een hoop te doen; Laos, Thailand en Maleisië wachten nog op ons!

Foto’s

6 Reacties

  1. Lucie:
    9 april 2013
    Paleis der Hereniging, goed uitgekozen op de dag met het weerzien van je vader en moeder Nicole. Wat een geweldig verhaal weer. Super wat jullie allemaal beleven. Ik heb weer genoten.
  2. Richard:
    9 april 2013
    wat heerlijk dat we de fantastische reis met jullie zo snel na kunnen lezen met de foto`s die het verslag verlevendiger. Alle verhalen zijn geweldig maar wanneer je het allemaal zelf gezien hebt is het natuurlijk nog mooier.
  3. Richard:
    9 april 2013
    met 2 stoere meiden op stap. Een ware belevenis. Wij hebben een hele leuke tijd gehad al had het af en toe wat weg van een strafkamp. Opstaan om 5 uur `s morgens was eerder gewoon dan een uitzondering. Veel gezien en gedaan veel en lekker gegeten. Bewondering voor jullie hoe jullie met elkaar omgaan en alles gezamenlijk gladjes regelen. We steken wel af bij die witjes in Nederland. Genoten van de bevolking het land en niet te vergeten de cultuur. Normaal krijg ik van mijn Familie geen kans om 3 dagen steenhopen te bekijken maar deze dames genoten ook van de Khmer cultuur. nogmaals bedankt voor de gezellige tijd en gauw tot ziens Richardxxx
  4. Ben en thea:
    9 april 2013
    Wat weer een prachtig verslag! Prachtige, indrukwekkende en ook humoristische foto's.
    Hopelijk heeft Manon haar slipper weer gevonden in die zandhoop. Spannend met die ratten (en ik wil niet weten, wat voor beesten nog meer!) Niet te bevatten die ellende bij die killing fields, vreselijk!! Wat zien jullie toch veel.
    De einddatum komt in zicht, dat zal jullie wel een dubbel gevoel geven! Blijf voorlopig maar lekker genieten, groetjes van ons!
  5. Cisca Cornelissen:
    9 april 2013
    Dag lieve meiden
    wat een fantastische verhalen ik wou dat ik er bij was.Veel
    Liefs oma Cis
  6. Hannie de Raad:
    9 april 2013
    Hoi Nicole, Manon,
    Wat maken jullie een fantastische reis! Ben heel benieuwd ook naar de backpack avonturen van Willy en Richard.
    Groet Hannie