Hoogte- en dieptepunten in Laos...

Sabaidee!

Het heeft weer even mogen duren en dit keer kunnen we niet zeggen omdat dat is omdat we het zo druk hebben gehad of omdat we niks te vertellen hadden… Nee, puur omdat we gewoon geen zin hadden. Maar, af en toe moet je zin maken dus zo op de slowboat richting Thailand leek het on seen goed moment om terug te kijken op bijna 3 weken Laos; een bezoek vol hoogtepunt, maar helaas ook een dieptepunt…

Het laatste verslag eindigde op de grens van Cambodja en Laos. Met pijn in ons hart verlieten we Cambodja en werden we niet al te best ontvangen in Laos; afgezet bij de grens (2x betalen voor een stempel om het Cambodja uit en Laos in te mogen..) en vervolgens ergens te worden gedropt en de boot te moeten betalen wat natuurlijk 10x zo duur is als de Lonely Planet zei omdat het ‘donker is en Laos Nieuw Jaar’. Maar uiteindelijk kwamen we aan op Don Det, een van de ‘4000 Islands’; een eilandengroep in de Mekong Rivier. Snel op zoek naar eten en een slaapplek!

De volgende dag, terwijl we wakker werden en pas echt zagen wat een prachtig hutje we hadden (bungalow aan het water, met veranda met hangmatjes) gingen we met frisse moed an ons avontuur in Laos beginnen; met een dag helemaal niks doen! Don Det wordt niet voor niks de hangmathoofdstad van Zuid Oost Azië genoemd! Beetje lezen, eten, zwemmen, biertje drinken met de buren: het leven is goed! En na iets te veel biertjes kropen wij ons bedje in…

Om de volgende dag heel sportief te gaan kajakken! Met een kater: pff, het leven is zwaar! Maargoed, er zeker van te zijn dat wij geen druppel BeerLao zouden drinken de komende maand, hebben wij toch nog genoten van de kajaktocht met bezoekje aan twee watervallen en dolfijnen (!) om daarna uit de kajak te stappen en midden in een Nieuw Jaars feestje terecht te komen. En hoe vieren ze dat hier? Naast de liters water uit waterpistolen, muziek en dans  en kilo’s babypoeder, met bier… Dus zo zaten wij na nog geen halve dag na ons goede voornemen weer aan het bier… Laat het feestje maar beginnen! Al zwingend en dansend met de Laotianen, natgespoten door de kinderen, babypoeder op ons wangen gesmeerd te krijgen en de slokken bier die letterlijk naar binnen gegoten werden, hebben wij ons heerlijk vermaakt en vergaten we ons kater zelfs bijna! Tot we weer in de kajak moesten… gelukkig opweg naar huis en vroeg ons bedje in…

De volgende dag verlieten we Don Det en gingen we met de boot terug naar het vaste land om vanaf daar de bus te pakken naar Thakhek; de startpunt van een vierdaagse scootertocht door het Hinboun National Park. We kwamen daar net voor middenacht aan, maar werden al gelijkt hartelijk ontvangen in de guesthouse door een Belg die vroeg of we morgen mee gingen. Tuurlijk! Gezellig! Zeker met nog niet zó veel ervaring op de scooter bleken Jo, Enno en Olivia de best reisgenoten te zijn die je maar kan wensen.

Dus zo vertrokken we met z’n vijven en vier scooters naar Nakai. De eerste dag bleek een prachtige weg te zijn; wat een prachtige rotsformaties en bergen. En wat was het heerlijk om dat op de scooter te ontdekken! Onderweg nog een grot bezocht met honderden boeddha beeldjes, een andere grot met prachtige stalactieten en stalacmieten (of hoe die dingen ook mogen heten) en daarna nog even afkoelen in een rivier. Heerlijk! En zo kwamen we aan het eind van de middag aan in Nakai waar we wederom onthaald werden met een bak water (houd het Nieuw Jaarsfeest dan nooit op?) en neerstreken in een guesthouse waar later nog vele andere scooterrijders kwamen: dat werd een gezellige avond!

De tweede dag zou de weg een stuk minder worden en dat bleek maar al te waar: na nog geen kilometer gereden te hebben verlieten we de asfaltweg en kwamen we in een zandbak terecht. Shit! Hier zijn wij niet voor gemaakt! Dus na een dappere poging met z’n tweeën op de scooter te blijven zitten, besloten we dat dat geen succes werd en stapte Nicole achterop bij Enno; een stuk beter voor beiden! Maar het beloofde een terrordag te worden. Met nog geen 25 km/u schoten we niet veel op en met onderweg een lekke band en een klein valpartijtje kwamen we pas laat aan in Laksao. Maar wat was het een mooie weg! Door de bergen, mooie landschappen, vrolijke mensen (alleen Nicole heeft hier van kunnen genieten want de rest kon hun ogen geen seconden van de ‘weg’/ gatenkaas houden).

Maar gelukkig; de volgende dag verlieten we Laksao en kwamen we weer op de asflat weg! Huppa! Terwijl de rest met 120 km/u langscheurden genoten wij weer samen op de scooter volop met een kleine 80 km/u over het asfalt, woohoo!! Nog even een jungletocht gedaan opweg naar een waterval, wat niet meer dan een miezerig stroompje bleek te zijn, en toen weer uitwaaien op de scooter op weg naar Konglor; ons laatste slaapplek en een stop om de 7,5 km lange onderwaterrivier te zien. Helaas waren we hier nét te laat voor dus dat werd bewaard voor morgen. Nu lekker kaarten, eten en een biertje drinken.

En zo stonden we de volgende dag al vroeg op om de rivier in de grot te gaan ontdekken. Met een bootje wat nog maar nét bleef drijven scheurden we door het pikkedonker tot er een stuk verlicht werd en je echt héle mooie rotsformaties zag, echt mooi! En toen weer verder in het pikkedonker. Gelukkig wennen je ogen er snel aan en begonnen we wat te zien. Gelukkig, want af en toe moesten we eruit omdat het te ondiep werd of omdat er een stroomversnellinkje was (waarbij ons boot eenmaal helemaal volliep, blij dat wij er niet in zaten) en toen, na 7,5 km was daar het einde: wauw, wauw en nog een wauw!!! Wat een prachtige bergen en kliffen, niet te omschrijven! Hier nog even rondgevaren en toen weer terug naar de scooters: we hadden nog zo’n 200 km te gaan.. pff… Gelukkig was de weg prachtig en recht, maar helaas, na 150 km sloeg de moeheid toe en werd de weg sáái recht en verloor Nicole even de concentratie; pats, boem, daar lagen we. In een onoplettend moment waren we aan de kant van de weg gekomen, remde ik en slipte weg. Auw! Gelukkig kwamen ons redders in nood snel eraan, werden we in een pick-up truck geladen en spoedden ons naar een Health Center; Manon had maarliefst 7 hechtingen nodig om de wond op haar elleboog te dichten… Nicole kwam er af met 7 grote schaafwonden op alle mogelijke plekken op je lichaam. Maar we waren blij dat we er zo goed vanaf gekomen zijn. De scooter had wat krasjes, de lens van de camera is kapot en de wonden zijn inmiddels bijna allemaal genezen. En we beloven hierbij plechtig deze reis niet meer als chauffeur op een scooter te stappen, we hebben ons lesje geleerd! Maar, om geen angst te ontwikkelen voor scooters, stapten we wel weer achterop bij de mannen om ons terug te brengen naar Thakhek; nog 50 kilometer te gaan. Nog even geplaagd door een donder, bliksem en regenbui maar we zijn veilig aangekomen en onder genot van een biertje hebben we deze práchtige tocht met súper leuke mensen afgesloten!

En toen begonnen de dagen van herstel… een zogeheten dieptepunt. De eerste vier dagen hebben we niks gedaan behalve afgereisd naar de hoofdstad; Vientiane en daarna door naar Luang Prabang. Tussendoor de pijn verzachten met veel slapen, filmpjes, eten, lezen en lieve berichtjes van het thuisfront krijgen, elkaars wonden verzorgen en elkaar oppeppen; zo kwamen we de dagen door tot we er genoeg van hadden en de beste pijnstiller die Luang Prabang heeft te bieden ontdekten: de nightmarkt! Shoppen! Wat een leuke dingen hebben ze daar en goedkoop! We konden ons totaal niet inhouden en het geld dat we de afgelopen dagen niet uit gegeven hadden, hebben we daar allemaal uitgegeven en afsluitend met een gezellige avond in Utopia bar leek het ons een goed moment om dit dieptepunt achter ons te laten: laat de hoogtepunten maar weer komen!

Toen was het alweer vrijdag 26 april. Een tripje met de tuktuk naar een waterval, iedereen zei dat het echt héél mooi was en niks was minder waar: wat een prachtige waterval met onderaan azuurblauwe poeltjes en watervalletjes; echt regelrecht uit een sprookje! Ook ideaal om af te koelen en heerlijk te zwemmen, maar met de wonden die nét een beetje begonnen te helen, hebben we dit moeten weerstaan. Terug naar Luang Prabang, terug naar de night markt!!

Zaterdag pakten we de bus naar Luang Nam Tha om een jungletocht te doen. De weg ernaartoe was prachtig! Door de bergen, prachtige uitzichten, leuke dorpjes; genieten! Alleen dat was al de moeite waard, maar we kwamen hier voor een jungletocht. Dat geboekt te hebben besloten we ook hier maar de nightmarkt op te zoeken! Alleen bleek dit nét iets anders te zijn dan in Luang Prabang; hier ging het om eten. Ook niet verkeerd want ze hadden héérlijke lak-eend, smullen!

En zo begonnen we vol goede moed de jungletocht, dit keer met een groep van 2 Koreanen en 1 Fransman, begeleid door Song de gids en een mannetje van ergens in de 70 als ranger. Wat?! Moet hij hutten voor ons bouwen, eten koken en ons spullen sjouwen?? Nee, gelukkig. Waarom hij mee ging is nog steeds een raadsel, maar na de lunch vertrok hij weer en bleven we met z’n zessen over. De eerste dag was zwáár, stijl omhoog, bloedheet en we waren dus ook heel blij toen we ons kamp hadden bereikt: een hutje met een bananenbladerendak; perfect! Gelukkig hadden we de bananenbladerendak want ons tentje was alles behalve waterproof; de tentstokken waren te kort en halverwege de nacht stortte de tent in… Terwijl het met bakken uit de hemel kwam vallen! Gelukkig min of meer droog gebleven en de rest konden we ’s ochtends bij het kampvuur drogen. Koken duurt hier namelijk behoorlijk lang; rijst werd in bananenblad gewikkeld en vervolgens in water in bamboostokken gekookt. Het duurt even (4 uur) maar dan heb je ook wat! Lekker! De eerste avond hebben we echt héérlijk gesmikkeld, wat een geweldige kok! ’s Ochtends werd het hele riedeltje herhaald dus pas rond 11 uur gingen we op pad, op naar het dorpje in the middle of the jungle! Wat was dat raar zeg, zo denk je echt in de middle of nowhere te zijn en dan loop je opeens, na 3 uur lopen, een dorpje binnen. Eerst leek het erop dat de enige bewoners kippen, geiten, varkens en honden waren, maar al snel zagen we de eerste nieuwsgierige kinderen naar ons kijken en toen we eenmaal eentje een ballon hadden gegeven, liep het dorp uit. Nog steeds maar weinig mensen, de meeste werken op het land en slapen daar ook, en velen bleven toch op veilige afstand toekijken maar wat hebben we een lol gehad met drie kinderen! Heerlijk hoe die kinderen hier zo snel teverden en vrolijk zijn! En toen werd het donker; pikkedonker! Wat een sterrenhemel zeg, prachtig! En terwijl bij jullie Koninginnenacht begon, konden wij nog geen scheutje alcohol vinden om op de Koningin te proosten of op het feit dat we precies een half jaar weg waren en nog slechts 1 maand te gaan hadden. Maar na nogmaals genietend van een heerlijke maaltijd, doken we toch heel tevreden ons bedje in!

En zo brak de laatste dag alweer aan; eerst een ontbijtje (wederom rijst, dat kwam ons neus nu wel uit) met oranje ballonnen! Het enige wat wij als Koninginnedagviering hadden. We verlieten de jungle en liepen stijl naar benenden door groente- en rubberbomenplantages. Eerst nog genietend van een overweldigend uitzicht en toen stonden we opeens weer benenden; de rivier over, nog even lunchen in het dorpje en toen reden we de bewoonde wereld weer in. De tocht zelf was niet heel bijzonder, maar we hebben het heel gezellig gehad met de groep en de kinderen, dus dik tevreden na nog een heerlijk afscheidsmaaltje (lak-eend) met de groep vertrokken wij weer richting Luang Prabang. Wederom de prachtige weg afleggend om weer aan te komen bij de night markt; shoppen! Nog steeds konden we ons niet inhouden (en we deden daar ook geen moeite voor) dus ons tas is nu zeker 3 kilo zwaarder…

De volgende dag besloten we dat het wel eens tijd werd om Luang Prabang te verkennen; dus we huurden een fiets en fietsten langs tempels en over het platteland langs dorpjes met vrolijk zwaaiende kindjes en wederom prachtige uitzichten. Ja, ook Laos is een prachtig land, maar zeker niet te tippen aan Cambodja… Maar we hebben zeker een toptijd gehad met geweldig leuke mensen! Maar ook hier kwam een end aan… De afgelopen twee dagen hebben we op een slowboat gezeten om via de Mekong Rivier naar Thailand te varen. Een behoorlijk grote boot (kunnen 80 mensen op) die wij deelden met slecht 10 mensen; heel chill! Ook nog eens gezellige mensen, dus die twee dagen zijn we goed doorgekomen: beetje kaarten, lezen, tukkie doen, naar de vissers kijken, gezellig uit eten, lekker relaxed! Dus helemaal opgeladen komen wij aan in Thailand. We zijn heel benieuwd hoe dat, na het authentieke Cambodja en Laos, zal bevallen. Maar een ding is zeker, wij gaan lekker de toerist uithangen op de Thaise eilanden en genieten van de laatste 23 dagen!!! Laat de vakantie maar beginnen: voetjes omhoog en genieten!

Liefs,

Manon en Nicole