Op vakantie in Thailand en Maleisië & terug in Nederland…

Hoi trouwe lezers!

Na precies 7 maanden zijn we weer terug in Nederland. Al ruim 24 uur zitten wij binnen te bibberen van de kou en door de ramen naar de regen te staren. Het is raar om weer thuis te zijn, nog raarder om te beseffen dat deze supergave reis erop zit, maar verreweg het raarste is wel om te merken hoe normaal het hier in Nederland weer is. We worden ontzettend hartelijk ontvangen door iedereen, iedereen lijkt blij ons weer te zien, er wordt van ons verwacht even te vertellen hoe het was (waar begin je dan?) en dan gaat het gesprek al weer snel over de dagelijkse beslommeringen in Nederland: het weer, studie, werk, wat eten we vanavond? Het is gek, maar erg vertrouwd en het kost ons totaal geen moeite om te draad op te pakken. Máár, stiekem dromen wij elke minuut wel even weg, terug naar het paradijs op aarde aan de andere kant van de wereld…

Na super veel gezien en gedaan te hebben, geen seconde stil te hebben gezeten tot we op de slowboat van Laos naar Thailand wel moésten stilzitten, kregen we de smaak te pakken. Dít is vakantie en de laatste 3 weken hebben we alleen maar op ons rug gelegen, gezwommen, geluierd, gegeten, gefeest en ontzettend veel gelachen met super toffe mensen.

Nadat we de nachttrein van Chiang Mai naar Bangkok hadden genomen, hadden we nog even het idee wel iets van Thailand te willen zien; dus gingen we vol goede moed op naar Phu Si Tempel waar een mega grote, gouden slapende boeddha te bewonderen is en nog veel meer gouden zittende boeddha’s onder de mooist kleurrijke daken. Vervolgens over de rivier om Chinatown te bewonderen, maar al snel hadden we door; we hebben genoeg van tempels, boeddha’s, reizen en bezig zijn, we gaan naar een tropisch eiland om lekker te relaxen en te chillen: op naar Koh Tao!

En zo kwamen we 8 mei aan op Koh Tao, een waar feest eiland waar ook fanatiek gedoken wordt. We waren van plan om een paar dagen hier door te brengen en daarna door te gaan naar het volgende eiland, maar het bleek zo leuk te zijn dat we t/m 19 mei hier zijn gebleven. Waarom niet langer? Omdat ons visum afgelopen was, anders weet ik zeker dat we daar nu nóg zaten…

We zaten in een heerlijk resort aan het strand, met zwembad en heerlijk restaurant, dus jullie begrijpen; we hebben vrijwel niks van het eiland gezien en hebben ons alleen maar verplaatst van ons bed, naar het restaurant, even de zee in, biertje in het zwembad, loempia’tje in het restaurant, zonsondergang op het terras, daarna een vuurshow om vervolgens ons te verplaatsen naar daar waar het feestje is. De dagen werden al snel hetzelfde en we genoten er intens van. Af en toe ging Nicole, al dan niet met Manon als fotograaf-gezelschap, de boot op om te duiken om te verdwalen tussen miljoenen vissen. We ontmoetten super gezellige mensen waar we dagen mee hebben gekaart en gefeest; Koh Tao voelde na 6 maanden non-stop reizen, maximaal 4 nachten op dezelfde plek te zijn, als thuis. We kenden mensen, kwamen overal bekenden tegen en voelden ons heerlijk op ons gemak. Het was geweldig, een perfecte afsluiter van de prachtige reis. Maar helaas, ons visum verliep en moesten Thailand verlaten. We zeiden gedag tegen ons vrienden, gelukkig niet alle; Karim ging met ons mee naar Maleisië. Op naar het volgende tropische eiland!

Dat dachten we… Penang bleek eerder een mega stad met oerlelijke flatgebouwen op een te klein eiland te zijn, bovendien regenden het en bleken de weersvoorspellingen nog dramatischer dus besloten we heel decadent het vliegtuig naar de andere kant van Maleisië te pakken. Misschien wel de beste beslissing van heel deze reis! Waar we eerst verliefd waren op Koh Tao, heeft Perhetian Island ons hart gestolen. Het water was kristal helder en azuurblauw, het strand parelwit, palmboompjes op het strand en voor de rest was het eiland bedekt met een deken van intens groene, ondoordringbare jungle. Overdag vertoefden Karim en Nicole onderwater opzoek naar Nemo, schildpadden en haaien of lagen we met z’n drieën in het water te dobberen op een luchtbedje onder de strakblauwe hemel. Nog even een dagje actief geweest met z’n tweeën: ook Manon moest immers Nemo en haaien spotten, maar het belangrijkste: een schildpad! En jawel, de reis is geslaagd, Manon heeft de schildpad gezien! Super gaaf om met zo’n groot en oeroud beest te kunnen zwemmen. Hij was echt mega groot en we konden zo dichtbij komen! Echt gaaf!

Maar helaas, ook hier kwam een eind aan… Maandag begon ons terugreis naar Kuala Lumpur om daar dinsdag overdag de beroemde Twin Towers te bewonderen en nog even van de zon in het park te genieten en daarna ‘s avonds het vliegtuig te pakken en woensdagochtend weer voet op Nederlandse bodem te zetten… De terugvlucht was prima, het ontvangst geweldig!

Dus hier zitten we dan, of naja hier… Voor het eerst in 7 maanden zijn we ruim 50 km van elkaar verwijderd en hebben we een nacht alleen op een kamer doorgebracht. Na samen in 123 plaatsen te hebben geslapen, 60 verschillende bedden , 12 keer in een vliegtuig of een bus te hebben geslapen, 9 tijdzones, 6 keer vliegen en op ontelbaar veel plaatsen te hebben gegeten maken we nu los van elkaar plannen; op zoek naar werk, een kamer in Leiden. We spreken af met vriendinnen, gaan naar familie en dat alles zonder over leg of met elkaar; dat is raar, na 7 maanden alles samen te doen, maar gelukkig, over 5 uurtjes zien we elkaar weer! Het reizen met elkaar is zo goed bevallen, natuurlijk af en toe een meningsverschilletje, maar ruzies of grote meningsverschillen die langer dan een uur duurden hebben we niet gehad, dus ik zeg; het is alleen maar wachten op de volgende reis samen…

Dus vandaar: Tot ziens! Tot de volgende update van Manon en Nicole op reis!

Heel veel liefs,

Manon en Nicole