Back from the outback

Hoi allemaal!

Nou daar zijn we dan weer, back van de outback! Inmiddels alweer een paar dagen in Townsville, waar we in een gezellig hostel zijn neergestreken om kerst te vieren. Hopelijk in de zon, maar momenteel zit die nog even verstopt achter de (regen)wolken. Ja jullie horen het goed, in Townsville schijnt 320 dagen per jaar de zon, maar wij zitten in de regen. Gelukkig valt de temperatuur zeker niet tegen, en kunnen we dus wel “gewoon” in onze korte broek en een hempie rondlopen. Dat maakt het idee dat het vanavond al kerstavond is toch wel heel vreemd…

Maargoed, laten we beginnen bij waar we gebleven waren! Vanaf Kangaroo Island zijn we terug gegaan naar Adelaide, om hier flink in te slaan, zodat we goed voorbereid de outback in konden. En daar gingen we dan, ruim 1500 kilometer weg lag op ons te wachten, voordat we aan zouden komen bij Uluru. Net onderweg zagen we langs de weg opeens enorme witte vlaktes… Hier moesten we natuurlijk even stoppen voor een fototje. Wat nou in de outback valt er niets te zien! We vervolgden onze weg en kwamen bij Coober Peddy, het laatste stadje voordat het echte “niks” begint. In Coober Peddy leven de mensen grotendeels onder de grond, om zo te ontkomen aan de hitte, want warm dat was het zeker. Hier wilden we natuurlijk iets van zien, dus zijn we een ondergrondse kerk in gegaan. Helaas was het deel wat open was voor toeristen bijzonder klein, dus hebben we er weinig van kunnen zien, maar we hebben in ieder geval even aan het idee kunnen snuffelen.

We vervolgden onze weg richting Uluru. Eenmaal aangekomen scheen heerlijk de zon en was het flink warm (een aantal wandelingen was gesloten ivm temperaturen boven 36 graden..), dus besloten we eerst naar The Olga’s te gaan om hier een wandeling te doen en vervolgens naar Uluru om de zonsondergang te aanschouwen. Dat was het plan. Helaas was de zon het niet helemaal met ons eens, en zo rond 17.00 begon hij achter de wolken te verdwijnen…. En drup, drup, drup… ja hoor! Geloof jij het, geloof ik het, het begon te regenen! Gelukkig bleef het bij een paar spetters, dus we besloten te blijven, want wie weet komt de zon er toch nog even door… En dat deed ie! Op het allerlaatste moment, vlak voordat ie onderging toch nog een glimp zonneschijn. WAUW, wat was dat geweldig! Uluru kleurde door de zon donkerrood en in combinatie met de schaduwen is het echt een plaatje, echt een magisch moment! Dat belooft wat voor de volgende ochtend, als de zon op komt en alle wolken verdwenen zijn… of niet? Toen we wakker werden zagen we geen sterren, hm.. zou het echt zo bewolkt zijn? Vol goede moed gingen we weer op pad. Helaas bleek naarmate de zon meer op kwam dat die voorlopig echt niet achter de wolken vandaan ging komen. Een beetje teleur gesteld besloten we de wandeling rondom Uluru te gaan doen, want nu de zon er niet was, was de temperatuur om te wandelen zeer aangenaam.  Na de wandeling zijn we lekker het zwembad in gedoken, tot we tot de ontdekking kwamen dat de wolken begonnen te verdwijnen! Snel zijn we weer op pad gegaan om ook wat foto’s van Uluru in de zon te kunnen maken. Helaas had de zon ook vandaag geen zin om lang te blijven, en hebben we van de zonsondergang dus niets kunnen zien. Zou het dan morgenochtend better zijn??? Nee. Toen we wakker werden regende het, en niet een beetje, nee het goot. Van de zon zouden we duidelijk niets te zien krijgen, dus besloten we dat vroeg opstaan vandaag nergens voor nodig was. In de loop van de dag begon het weer op te klaren, en met stiekeme hoop begonnnen we een beetje te geloven dat het vanavond bij zonsondergang misschien toch wel heel mooi zou kunnen worden… En dat werd het! WAUW! Heel bijzonder om te zien dat een rots zo veel verschillende kleuren kan hebben! Erg blij dat de zon eindelijk had laten zien wat ie kon keerden we terug naar de camping. De volgende ochtend werden we vol frisse moed wakker. Zouden we voordat we verder gingen ook nog een mooie zonsopgang te zien krijgen?? Nou die kregen we zeker. WAUW, WAUW en nog eens WAUW. Een betere omschrijving weet ik even niet te verzinnen.

Zeer tevreden stapten we in de auto op pad naar Kings Canyon. Voor ons zagen we meer en meer wolken tevoorschijn komen…  En plenzen dat het deed, niet te geloven! En wij maar denken dat in de outback altijd de zon schijnt… Eenmaal aangekomen was het weer er nog niet echt beter op geworden, dus besloten we eerst naar de camping te gaan, en wandelen komt dan later wel.. Gelukkig klaarde het al snel op en konden we alsnog op pad. Een super mooie wandeling waarbij we heerlijk konden afkoelen in The Garden of Eden, een waterpoel midden tussen de rotsformaties.

Zeer blij dat ons geduld was beloond en dat we zulke mooie dingen hadden gezien stapten we weer in de auto, op naar de oostkust! Ruim 2600 km in 3 dagen, dat is heel veel rijden. Gelukkig is alles goed gegaan, en hebben we voor de komende maand nog maar 2000 kilometer te gaan. Nog wel wat stort buien tegengekomen waardoor de wegen in no time onder water staan, maar ook dat hebben wij en de auto overleefd. Verder zijn we onderweg helaas nog wel wat suïcidale vogels tegen gekomen. Op de foto is een bijzonder geval te zien, want nadat Nicole hem geraakt had, bleven er maar veertjes langs de voorruit komen… laten we dan toch maar even stoppen om te kijken! Het dooie beestje bleek vast te zitten onder de motorkap…. En zo beleef je nog eens wat!

Nu zitten we hier in Townsville te wachten op de zon, want voor morgen staat er een kerst-BBQ op het strand op de planning!

Dan rest ons nu alleen nog te zeggen:

MERRY CHRISTMAS AND A HAPPY NEW YEAR!!!

Liefs, en tot in 2013!

 Manon en Nicole